در حاشیه همایش اخیر رزمندگان اطلاعات عملیات لشکر ۲۵ کربلا در مجتمع یاس گهرباران ساری

نمایش دلنشین ستاره های خونین در آسمان همایش اراده های آهنین، دوباره طنین آتشین موسیقی وزین دفاع مقدس را در گوشهایم نواخت و یکبار دیگر مرا به یاد درخشش مردان بی ادعایی انداخت که در زندگی تکلیف مدار و ولایت محور خویش، همیشه پیروز بودند و هرگز باخت را تجربه نکردند.

دلیر مردانی که همچون امیر خویش حضرت علی(ع) بر پشت، زره نمی بستند، چون هرگز به دشمن پشت نکردند و مروارید عشق را در اعماق اقیانوس های همت خویش، شرافتمندانه صید کردند و بهای وصال را با نثار خون خویش پرداخته و در فرودگاه بهشت فرود آمدند تا در سیاهه مقیمان عرش الهی قرار بگیرند.

غبطه های پایان ناپذیرم را در این همایش شورانگیز به اوج رساندم و در رکاب مرکب رهوار شهدایی گریه کردم که موج محبت آنها، وسوسه دیدار را در دل طوفانی ام سیال می کرد و مرا در سیل اشکهایم،غواصانه فرو می برد تا به من بفهماند که اگر چه کشتی عشق به ساحل رسیده و تو در میان امواج متلاطم دریا، تنها مانده ای، اما باز هم می توان امید داشت و البته مشکل تر از گذشته و اینبار شناکنان هم می توان به ساحل آرزوهای سرخ رسید.

بساط عشق پهن بود و بازار تواضع رواج داشت و در اوج شورانگیزی ها و دلبری ها، سلحشوران عاشورایی و اطلاعات عملیاتی های لشکر ویژه 25 کربلا با بیان خاطرات و خطرات خویش در طول 8 سال دفاع مقدس، شیرین ترین دیدارها را با غربت نگاههای خویش در حلقه های بهم پیوسته و هم آغوشی های عرفانی شان ثبت می کردند و با نگاههای خیس به چهره های نفیس، شمیم عشق را در فضای بهشتی همایش متصاعد کرده و مقدمه دیدارهای دلنواز و حلالیت طلبانه شبهای عملیات را در سنگرهای خطوط مقدم تداعی می کردند.

در این همایش، و در بیانها و سخنان بسیار شیوای سخنرانان خاره انگیزی همچون سردار همیشه سرافراز کمیل عزیز و سردار حماسه آفرین همچون محبی عزیز، چهره های ناب و نامهای بزرگ عرصه های اطلاعات عملیات دفاع مقدس می درخشیدند که شاید بتوان گفت که همچون شهدای کربلا، تا همیشه تاریخ تکرار ناشدنی اند، نامدارانی همچون سرلشکر شهید باقری افشردی که بنیانگذار اطلاعات عملیات سپاه پاسداران بوده و سرلشکر شهید طوسی که فرماندهی اطلاعات عملیات لشکر ویژه 25 کربلا بعهده او بوده و به همین اعتبار نیز به قائم مقامی فرماندهی این لشکر نایل شد.

چگونه می توان در این فضا نفس کشید و زندگی کرد و امنیت داشت و احساس عزت و سربلندی و غرور و شهامت کرد و شرافت انسانی را به عینه دید، اما بیاد شهدا نبود و از آن همه ایثار و فداکاری، یاد نکرد؟!!

چگونه می توان نام مازندران را بر زبان آورد و از مازندران ستود، اما بیاد شهیدان بزرگی همچون طوسی، حاج بصیر، ابوعمار، علمدار، مهرزادی، سجودی، نوری، نوبخت، سرخپر، خداداد، خنکدار، بردبار، زندی، دوامی، نجاریان، عبوری، محمدزاده، فتح اللهی، رضایی، نبوی، مستشرق، بهرامی، درویشی، حسن پور، مهاجر، خلردی و دیگر شهدای مازندران نیفتاد و از آن ستایش نکرد.

در این همایش باز هم به این نتیجه رسیدم که دفاع مقدس، همچنان قربانی ناگفته های مردان بی ادعایی است که در پیام رسانی زینبی خود فعال عمل نکرده تا همچنان این گنجینه استثنائی این برهه از تاریخ را ناشناخته و دست نیافتنی نگه داشته و نسل های پس از جنگ را از مواهب ارزشمند این نعمت الهی محروم کنند.

امیدوارم که نوجوانان و جوانان امروز و نسل های بعد با سماجت و پافشاری محققانه به ابعاد عظیم دفاع مقدس پی برده و از منش همیشه پیروز این مردان بزرگ، برای تکرار پیروزی در جنگهای نرم بهره گرفته و نشان دهند که در ایران، پیوستگی نسلها همواره متجلی است و تفکر اسلامی و رهبری دینی در قالب ولایت مطلقه فقیه، اصلی ترین عامل این بهم پیوستگی ها و یکی نشان دادن هاست.

در پایان تاکید می کنم که در این همایش باز هم به این نتیجه رسیدم که اگر امام راحل دست و بازوی این قبیله ایثار را بوسه باران کرد، من و امثال من باید خود را مفتخر به بوسه بر خاک پای این عزیزان کنیم تا شاید بتوانیم شبیه شهیدان زندگی کرده و شبیه شهیدان با آن وداع کرد.

صادقعلی رنجبر-عضو هیئت علمی دانشگاه